لولههای گالوانیزه لولههای فولادی هستند که برای جلوگیری از خوردگی و زنگ زدگی در پوشش محافظ روی، فرو رفته‌اند. لوله کشی گالوانیزه معمولاً در خانه‌های ساخته شده قبل از سال 1960 نصب می‌شد. هنگامی که اختراع شد، این نوع لوله جایگزینی لولههای سرب برای خطوط آبرسانی بود. امروزه، اما، می‌دانید که ده‌ها سال قرار گرفتن آهن در معرض آب، باعث خوردگی و زنگ‌زدگی لوله می‌شود. لوله گالوانیزه با یک لایه روی پوشش داده شده است. روی مانعی در برابر خوردگی ایجاد می‌کند تا لوله در معرض عناصر محیطی خارج قرار گیرد. مانع محافظتی در برابر آسیب رسیدن به رطوبت داخلی به همان اندازه موثر است.
هنگام نصب، لولههای گالوانیزه به نظر می‌رسد شبیه رنگ نیکل است. اما با افزایش سن، لوله گالوانیزه بسته به محیط اطراف ممکن است بسیار کدر، سبک یا تیره به نظر برسد. ما همچنین خانه‌هایی را دیده ایم که در آنها لولههای آب رنگ آمیزی شده‌اند، بنابراین تشخیص آن در نگاه اول دشوار است.
فولادی: گاهی این نوع لوله‌ها برای تخلیه فاضلاب لوازم بهداشتی کوچک به کار برده می‌شود ولی مورد استفاده اصلی آنها برای تهویه است. جنس این لوله‌ها از فولاد نرمی است که در ساختن آن ورق فولاد را با فشار داخل قالب عبور داده درز آن را جوش می‌دهند و سپس آنها را جهت افزایش مقاومت در برابر اسیدها و زنگ‌زدگی‌ها در یک وان آبکاری روی اندود گالوانیزه می‌کنند. این نوع لوله‌ها نسبت به نوع آهنی در برابر اسیدها مقاومت کم‌تری دارند و کلیه اسیدهایی که برای چدن مضر هستند فولاد گالوانیزه را هم خراب می‌کنند .
آهنی: جنس این لوله‌ها از آهن سفید نورد شده است که درز آن توسط دستگاه‌های درز جوش بهم جوش داده می‌شود و سپس لوله را در فلز روی مذاب فرو می‌برند. به همین علت آنها را لولههای با درز نیز می‌گویند. این نوع لوله‌ها از رنگ تیره و خاکستریشان شناخته میشوند. و عموماً به دو صورت سبک و متوسط تولید میشوند.
کلیه لولههای گالوانیزه فولادی و آهنی در شاخه‌های ۶ متری و دو سر دنده با قطر اینچ تا ۸ اینچ تولید میشوند. قطر این لوله‌ها معمولاً قطر اسمی است که بزرگ‌تر از قطر داخلی و کوچک‌تر از قطر خارجی است. همچنین در بازار لوله‌ها را بر اساس نمره می‌شناسند. لولههای گالوانیزه نیز به وسیله دنده پیچی به یکدیگر وصل و توسط مواد مناسب آب‌بندی میشوند.